Witek

WITEK – Witold Meissner (1924), mój przyjaciel, którego ojciec, lekarz, został wraz
z rodziną wysiedlony z Gniezna i zmarł w roku 1940, w Warszawie. Witka poznałem w liceum mechanicznym, w czasie wojny. Po ukończeniu szkoły obaj zostaliśmy skierowani przez Arbeitsamt do pracy przymusowej w narzędziowni fabryki Steyr- Daimler Puch w Warszawie. Wciągnąłem go do konspiracji w NOW/AK i NSZ, a później - do partyzantki. Witek ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Poznańskiej i przez długie lata pracował w elektrociepłowni w Koninie. Został specjalistą od kotłów i turbin parowych. Dwukrotnie żonaty: z Barbarą, lekarką, a po jej śmierci, z Wiesią, dentystką. Mieszka w Koninie, przenosi się do Bełchatowa.